‘’Uygarlık tarihi’’ denilen zamansal İzlek, trajedilerle dokunmuştur.

Bu İzlek’in kırılma noktalarında da trajediler yatar… Olay olguya dönüşür, yaşanmışlığı ile uygarlığın yoluna izini düşürür ve acısı IŞIK olur, yön verir geleceğe.

 

Şehadet, ışığını bırakır hayata… Devam etmekte gidene…

 

IŞIK o nedenle tasarımın nesnesidir.

 

Yitimin ağıtını yakar içsesiyle ancak umudu işler. Görüntü değil durum üretmeyi hedefler. Ürettiği durum üzerinden İNSANLIĞIN belleğine dokunur, gündelik hayata sızar ve ‘’gelecek’’i umut eder.

 

Topraktan (yer) doğup, sonsuza (belirsize) uzanan ışık hüzmesi ‘’HAYAT’’ı, ışık huzmesini çevreleyerek yükselen konstrüksiyon, insanlığın (uygarlığın) öyküsünü temsil eder, Trajedinin mekanlarına bakı platoları üretir.

Duvarsı eleman ise, ürettiği yaralarla (yitimi temsil eden boşluklar), ardındaki IŞIK’ı gündelik hayata aktarır.  Işık halesiyle karanlıkta beliren duvar, yüzeyindeki IŞIK topluluğu ile özelde SARIKAMIŞ’TA ŞEHİT düşenleri, dışında bıraktığı yıldızlı gökyüzü ile de İZLEK’teki tüm trajedileri temsil eder.

 

Özelde bizim, genelde insanlığın trajedisi üzerinden IŞIK’ını üretir.